22 Listopada 2 Sm 11, 1-27

2 Sm 11, 1-27

Na początku roku, gdy królowie zwykli wychodzić na wojnę, Dawid wyprawił Joaba i swoje sługi wraz z całym Izraelem. Spustoszyli oni [ziemię] Ammonitów i oblegali Rabba. Dawid natomiast pozostał w Jerozolimie.

Pewnego wieczora Dawid, podniósłszy się z posłania i chodząc po tarasie swego królewskiego pałacu, zobaczył z tarasu kąpiącą się kobietę. Kobieta była bardzo piękna. Dawid zasięgnął wiadomości o tej kobiecie. Powiedziano mu: «To jest Batszeba, córka Eliama, żona Uriasza Chetyty». Wysłał więc Dawid posłańców, by ją sprowadzili. A gdy przyszła do niego, spał z nią. A ona oczyściła się od swej nieczystości i wróciła do domu. Kobieta ta poczęła, posłała więc, by dać znać Dawidowi: «Jestem brzemienna».
Wtedy Dawid wyprawił posłańca do Joaba: «Przyślij do mnie Uriasza Chetytę». Joab posłał więc Uriasza do Dawida. Kiedy Uriasz do niego przyszedł, Dawid wypytywał się o powodzenie Joaba, ludu i walki. Następnie rzekł Dawid Uriaszowi: «Wstąp do swojego domu i umyj sobie nogi!» Uriasz opuścił pałac królewski, a za nim niesiono dar ze stołu króla. Uriasz położył się jednak u bramy pałacu królewskiego wraz ze wszystkimi sługami swojego pana, a nie poszedł do własnego domu.
10 Przekazano wiadomość Dawidowi: «Uriasz nie wstąpił do swego domu». Pytał więc Dawid Uriasza: «Czyż nie wracasz z drogi? Dlaczego nie wstępujesz do własnego domu?» 11 Uriasz odpowiedział Dawidowi: «Arka, Izrael i Juda przebywają w namiotach, podobnie też i pan mój, Joab, wraz ze sługami mego pana obozują w otwartym polu, a ja miałbym pójść do swojego domu, aby jeść, pić i spać ze swoją żoną? Na życie Pana i na twoje, czegoś podobnego nie uczynię». 12 Dawid więc rzekł do Uriasza: «Pozostań tu jeszcze dziś, a jutro cię odeślę». Uriasz został więc w Jerozolimie w tym dniu. Nazajutrz 13 Dawid zaprosił go, aby jadł i pił w jego obecności, aż go upoił. Wieczorem poszedł [Uriasz], położył się na swym posłaniu między sługami swojego pana, a do domu swojego nie wstąpił.
14 Następnego ranka napisał Dawid list do Joaba i posłał go za pośrednictwem Uriasza. 15 W liście napisał: «Postawcie Uriasza tam, gdzie walka będzie najbardziej zażarta, potem odstąpicie go, aby został ugodzony i zginął».
16 Joab obejrzawszy miasto, postawił Uriasza w miejscu, o którym wiedział, że walczyli tam najsilniejsi wojownicy. 17 Ludzie z miasta wypadli i natarli na Joaba. Byli zabici wśród ludu i sług Dawida; zginął też Uriasz Chetyta. 18 Joab przez wysłańców zawiadomił Dawida o całym przebiegu walki. 19 Posłańcowi dał następujące wyjaśnienie: «Jeśliby po opowiedzeniu królowi całego przebiegu walki do końca 20 król wpadł w gniew i zapytywał cię: „Dlaczego zbliżyliście się tak do miasta, by toczyć walkę? Czyż nie wiedzieliście, że strzelają z muru? 21 Kto zabił Abimeleka, syna Jerubbaala? Czyż nie kobieta, która zrzuciła na niego z muru kamień młyński, tak iż umarł w Tebes? Czemuż podchodziliście aż pod mury?” – powiesz: Sługa twój, Uriasz Chetyta, zginął również».
22 Posłaniec poszedł. Po przybyciu oznajmił Dawidowi wszystko, z czym go Joab posłał. <Dawid się uniósł gniewem i rzekł do posłańca: «Dlaczego tak zbliżyliście się do miasta, by toczyć walkę? Czy nie wiedzieliście, że będziecie rażeni z murów? Kto zabił Abimeleka, syna Jerubbaala? Czyż nie kobieta, która zrzuciła na niego z muru kamień młyński, tak iż umarł w Tebes? Czemuż podchodziliście aż pod mury?»>. 23 Posłaniec odpowiedział Dawidowi: «Udało im się przemóc nas i wyjść przeciw nam w pole; odparliśmy ich aż do bramy. 24 Tymczasem łucznicy zaczęli strzelać z muru do twych sług. Dlatego to zginęło kilku ze sług królewskich. Zginął też sługa twój, Uriasz Chetyta». 25 Dawid oznajmił posłańcowi: «Tak powiesz Joabowi: „Nie trap się tym, co się stało. Miecz dosięga raz tego, raz innego. Bądź wytrwały w walce przeciwko miastu i zniszcz je!” Ty sam dodaj mu odwagi!»
26 Żona Uriasza dowiedziawszy się, że Uriasz, jej mąż, umarł, opłakiwała swego pana.

27 Gdy czas żałoby przeminął, posłał po nią Dawid i sprowadził do swego pałacu. Została jego żoną i urodziła mu syna. Postępek jednak, jakiego dopuścił się Dawid, nie podobał się Panu.

Medytacja

 Stanąć przed Bogiem:  Wyobraź sobie, że obok Ciebie, właśnie tu gdzie jesteś teraz, siada Jezus. Jesteście sami – nikt Was nie widzi, nikt Was nie słyszy. Możecie w końcu porozmawiać, otwarcie – bez barier.Modlitwa przygotowawcza:  

Poproś Jezusa, aby wszystkie Twoje zamiary, decyzje i czyny były skierowane ku Jego Chwale, i aby  były tam skierowane w sposób czysty.

Wyobrażenie:  Wyobraź sobie scenę, kiedy Dawid posłał już list, w którym kazał wystawić Uriasza na zabicie. Co czuje w swoim sercu? Co myśli o sobie? Co myśli o Uriaszu?

Prośba o owoc:  Proś o poznanie swoich grzechów i o żal za nie.

  1. Grzech Dawida.

Historia jego grzechu na wiele elementów, jest skomplikowana, ale przede wszystkim widać jak rośnie w niej natężenie zła i perwersji której oddaje się Dawid. Zaczyna od nieczystego spojrzenia, dochodzi o współżycia i zdrady, aby to przykryć mataczy, aż wreszcie efektem wszystkiego jest zabójstwo. Zło narasta.

– z jakim grzechem ty się zmagasz? Chodzi o ten grzech, który najbardziej ciebie trapi.

– spróbuj przywołać sobie w pamięci swoją historię grzechu. Zobacz, bez osądzania, jakie są twoje etapy ewolucji zła.

  1. Reakcja łańcuchowa.

Jeszcze raz powróć do wyobrażenia na początku  tej modlitwy. Poczuj to co Dawid, kiedy wysłał list w celu zabicia Uriasza. Jakie są jego uczucia? Poczuj to co on.

Jak byś nazwał to co pcha go do popełnienia tego grzechu? Pycha, egoizm, strach, rozczarowanie sobą…

– a Twój grzech? Co ciebie zmusza aby go popełniać?

– Jakie okoliczności sprawiają, że jest ci prościej grzeszyć?

  1. Rozpuścić najsilniejsze ogniwo

Dawid upadł. Dopiero jego potomek przyniósł nam nadzieję na to, że ten ciąg zła może być przerwany. Jezus ratuje tych, co zgrzeszyli. Jezus głosi światu, że nie musimy się bać, nie musimy walczyć o swoje, nie musimy dbać o swoje dobre imię – bo imię i godność Dzieci Bożych mamy zagwarantowane.

– Przywołaj jeszcze raz swoją rozmowę z Jezusem. Opowiedz mu o swojej drodze grzechu – będziesz mieć na to dłuższą chwilę. I najważniejsze, posłuchaj Jego odpowiedzi.

Ojcze nasz..